4. Obszar dostępności komunikacji poziomej

Spis treści

4.1. Parametry ogólne komunikacji poziomej

4.1.1. Szkoła stosuje rozwiązania oparte na: regularnych układach ścieżek, osiach symetrii przecinających się pod kątem prostym i czytelnych punktach centralnych (orientacji). Układy te, pod warunkiem logicznego usystematyzowania, są możliwe do zrozumienia i opanowania przez OzN wzroku, słuchu, w spektrum i z niepełnosprawnością intelektualną. Niewskazane są układy złożone, szczególnie takie, które przybierają niezrozumiałe formy geometryczne21. Pożądane jest minimalizowanie odległości, które uczeń musi przemierzać pomiędzy salami. Może to być osiągnięte np. poprzez grupowanie sal dla poszczególnych grup wiekowych.

4.1.2. Wszystkie pomieszczenia użytkowe dostępne są dla osób ze szczególnymi potrzebami.

4.1.3. Kondygnacje lub korytarze różnicowane są za pomocą kolorów, aby ułatwić uczniom orientację w budynku (dotyczy przede wszystkim dużych budynków).

4.1.4. Przy kształtowaniu komunikacji ważne są jej parametry, zapewniające przestrzeń manewrową dla użytkowników (np. na wózkach), a także uwzględniające ewakuację podczas zdarzeń losowych.

4.1.5. Istotnym elementem dostosowania komunikacji poziomej do potrzeb użytkowników z różnymi ograniczeniami psychofizycznymi są wejścia do pomieszczeń ogólnodostępnych oraz drzwi.

4.1.6. Ważnym czynnikiem dostępności strefy komunikacyjnej jest oświetlenie – zarówno sztuczne, jak i naturalne.

4.2. Korytarz

4.2.1. Skrajnia korytarza

4.2.1.1 Wszystkie elementy wyposażenia znajdują się poza trasą wolną od przeszkód [patrz: rysunek 21].

4.2.1.2. Jeżeli w strefie ruchu pojawiają się przeszkody lub elementy, które mogą stanowić zagrożenie dla użytkowników, takie jak: urządzenia przeciwpożarowe, elementy konstrukcyjne czy instalacyjne, to są one zabezpieczone i wyróżnione wizualnie (kontrast kolorystyczny).

Parametry skrajni poruszania się osoby niewidomej korzystającej z pomocy białej laski
Rysunek 21. Parametry skrajni poruszania się osoby niewidomej korzystającej z pomocy białej laski [rys. Joanna Kowalewska na podstawie Standardy Dostępności CPU PG, 2022, karta nr 2]
4.2.1.3. W przypadku przedmiotów, które nie są mocowane na stałe, np.: rośliny, siedziska, szafki, tablice informacyjne, sztalugi, kosze na śmieci itp., dopuszczone jest ich umieszczanie pod warunkiem, że nie utrudniają ruchu użytkowników. Mogą być one lokalizowane w wydzielonej przestrzeni korytarza lub we wnękach22 [patrz: rysunek 22].
Przykład usytuowania siedzisk we wnękach z wyznaczeniem kolorystycznie stref funkcjonalnych
Rysunek 22. Przykład usytuowania siedzisk we wnękach z wyznaczeniem kolorystycznie stref funkcjonalnych [od lewej: SP 11 w Wejherowie – fot. Katarzyna Guratowska, SP w Sarzynie – fot. Marcin Dziółko]

4.2.1.4. Wszelkie elementy umieszczone na ścianach poniżej 220 cm nad posadzką (np. tablice informacyjne) nie wystają z lica ściany na odległość większą niż 10 cm23. W przeciwnym razie konieczne jest zabezpieczenie takich elementów cokołem o wysokości 7 cm lub poprzeczką umieszczoną na wysokości 30 cm nad poziomem posadzki. Dopuszczalne jest stosowanie zabezpieczania elementów w inny sposób. Przykłady rozwiązań pokazano na zdjęciach [patrz: rysunek 25].

4.2.1.5. Pomiędzy elementami wyposażenia, a tłem zapewniony jest kontrast kolorystyczny o wartości nie mniejszej niż 50% wartości LRV.

4.2.1.6. Minimalna szerokość korytarza dla intensywnego ruchu dwustronnego wynosi 180 cm24.

4.2.1.7. Miejscowe przewężania [patrz: rysunek 23] spełniają poniższe parametry:

  1. do 90 cm występują na długości do 50 cm,
  2. do 120 cm występują na długości do 500 cm.
Szerokości ciągów komunikacyjnych
Rysunek 23. Szerokości ciągów komunikacyjnych [rys. Marek Wysocki na podstawie Standardy Dostępności CPU PG, 2022, karta nr 12, za norma ISO 21542: 2011, pkt. 7.4]

4.2.1.8. Na korytarzach zapewniona jest rezerwa powierzchniowa (np. w formie wnęk), wykorzystywana do sytuowania wyposażenia typu: siedziska, szafki, stojaki na wystawę, sprzęty ortopedyczne.

4.2.1.9. Dobrą praktyką jest mocowanie wzdłuż ścian listew zabezpieczających, których górna krawędź umieszczona jest do wysokości 40 cm nad poziomem posadzki. Listwy te chronią ścianę przed uderzeniami wózków.

4.2.1.10. Wszelkie narożniki, wystające elementy konstrukcyjne czy wysunięte ściany są zabezpieczone i oznaczone w kontrastowym kolorem [patrz: rysunek 24].

Przykład zabezpieczenia i oznakowywania narożników ścian i słupów
Rysunek 24 Przykład zabezpieczenia i oznakowywania narożników ścian i słupów [od lewej: SP w Siedlcu, SP 2 w Opocznie, SP 85 w Gdańsku, fot. Katarzyna Guratowska]
4.2.1.11. Przedmioty takie jak grzejniki, szafki i gaśnice „ukryte” są w płaszczyźnie ścian (np. we wnękach lub w miejscach niedostępnych) tak, aby nie znajdowały się w przestrzeni (skrajni) korytarza25 lub są obudowane [patrz: rysunek 25].
Przykład “ukrywania” i zabezpieczania elementów, które mogłyby wystawać z lica ściany i zagrażać uczniom
Rysunek 25. Przykład “ukrywania” i zabezpieczania elementów, które mogłyby wystawać z lica ściany i zagrażać uczniom [od lewej: SP w Chmielnie – fot. Katarzyna Guratowska, SP16 w Gdyni – fot. Marek Wysocki, SP w Borowej – fot. Katarzyna Guratowska]

4.2.1.12. Okna nie otwierają się na drogi komunikacji w sposób utrudniający poruszanie się użytkowników lub zmniejszający szerokość korytarza.

4.2.1.13. Wzdłuż korytarzy mocowane są poręcze o średnicy 35 – 45 mm i pochwycie umożliwiającym łatwe trzymanie ręką. Ich zadaniem jest nakierowywanie n.p. osoby niewidomej i pomoc w utrzymaniu równowagi uczniom z ograniczeniami fizycznymi26. Stosuje się je jako wymóg dla szkół specjalnych i jako zalecenie dla pozostałych placówek. Poręcze wzdłuż korytarzy mocowane są pod warunkiem, że:

  1. nie blokują dostępu do szafek, jeśli znajdują się one na korytarzach,
  2. nie blokują możliwości pełnego otwarcia drzwi,
  3. ich wysokości są dostosowane zarówno do uczniów niskiego wzrostu (dzieci z klas I-IV i oddziałów przedszkolnych), jak i uczniów starszych (osób dorosłych)27, tj. umieszczone na poziomie 70 i 90 cm nad podłogą, a w przypadku dzieci w wieku przedszkolnym – 50 i 70 cm28,
  4. nie zawężają strefy poruszania się, czyli tzw. trasy wolnej od przeszkód,
  5. spełnione są przepisy p-poż przy szerokości korytarza mierzonej między poręczami, a nie ścianami (w świetle przejścia),
  6. nie wystają poza lico ściany na odległość większą niż 10 cm.

4.2.2. Posadzki i ściany

4.2.2.1. Posadzki są równe, antypoślizgowe oraz odporne na odkształcenia.

4.2.2.2. Na płaszczyznach pionowych stosuje się materiały, które nie zagrażają użytkownikom przy ich dotykaniu oraz nie są podatne na uszkodzenia29.

4.2.2.3. Ściany i posadzki skontrastowane są poprzez zastosowanie odmiennych kolorów o wzajemnym kontraście na poziomie minimum 30% LRV. Ma to na celu umożliwienie OzN wzroku określenie granicy między płaszczyznami oraz bezpieczne przemieszczanie się wzdłuż korytarza.

4.2.2.4. W przypadku zastosowania podobnej kolorystyki dwóch elementów, można wprowadzać na posadzce lub ścianie pasy o szerokości 15-30 cm w innej barwie niż obie płaszczyzny w kontraście min 30% LRV w stosunku do min. jednej z tych płaszczyzn [patrz: rysunek 26 i 27].

Sposób kontrastowania kolorystycznego ściany i posadzki: A – zróżnicowanie barwne obu płaszczyzn, B – wprowadzenie w kontrastowym kolorze pasa na posadzce, C – wprowadzenie w kontrastowym kolorze cokołu na ścianie
Rysunek 26. Sposób kontrastowania kolorystycznego ściany i posadzki: A – zróżnicowanie barwne obu płaszczyzn, B – wprowadzenie w kontrastowym kolorze pasa na posadzce, C – wprowadzenie w kontrastowym kolorze cokołu na ścianie [rys. Natalia Ratajczak-Szponik]
Przykłady kontrastowania kolorystycznego ściany i posadzki
Rysunek 27. Przykłady kontrastowania kolorystycznego ściany i posadzki [od lewej: SP 4 w Lubaczowie – fot. Marcin Dziółko, SOSW w Koninie – fot. Joanna Piwowońska, SP 16 w Gdyni – fot. Marek Wysocki]

4.2.2.5. Ściany i podłogi mają matowe wykończenie, dzięki czemu nie powstaje zjawisko olśnienia czy oślepienia światłem sztucznym i naturalnym [patrz: rysunek 27 i 28).

Przykład posadzki o matowym wykończeniu i liniach kontrastowych wzdłuż korytarza
Rysunek 28. Przykład posadzki o matowym wykończeniu i liniach kontrastowych wzdłuż korytarza [od lewe:j SP w Sarzynie – fot. Marcin Dziółko, SP w Kuklówce Radziejowickiej – fot. Katarzyna Guratowska, SP 2 w Opocznie – fot. Katarzyna Guratowska]

4.2.2.6. Na korytarzach stosowana jest kolorystyka wyróżniającą kierunki poruszania się (strefę trasy wolnej od przeszkód) lub wyznaczająca powierzchnie funkcjonalne, np. strefy szafek, miejsc odpoczynku czy strefę otwierania się skrzydeł drzwi [patrz: rysunek 29]. Niedopuszczalne są wzory niemające charakteru użytkowego.

Przykład oznaczenia na posadzce strefy otwierania skrzydła drzwiowego
Rysunek 29. Przykład oznaczenia na posadzce strefy otwierania skrzydła drzwiowego [SP 85 w Gdańsku fot. Katarzyna Guratowska]

4.2.3. Drzwi do pomieszczeń

4.2.3.1. Drzwi nie wchodzą w skrajnie ruchu – nie ograniczają strefy bezpiecznego poruszania się użytkowników, tj. nie utrudniają poruszania się użytkowników i nie zmniejszają szerokości korytarza [patrz: rysunek 30]:
  1. drzwi uchylają się pod kątem 180˚ (w sposób nieutrudniający poruszanie się użytkowników lub zmniejszający szerokość korytarza) lub są przesuwne (jeżeli uzyska się pozytywną opinię służb pożarniczych).
  2. stosowane są drzwi uchylne pod kątem 90˚, usytuowane we wnękach, których głębokość jest nie mniejsza niż skrzydło otwartych drzwi (tak, aby po otwarciu nie wchodziło ono na strefę komunikacji), zaś szerokość wynosi minimum 160 cm zgodnie z rysunkiem 33.
Zasady sytuowania drzwi w przestrzeni korytarza w sposób niezagrażający użytkownikom. A – drzwi uchylne sytuowane we wnękach, B – drzwi uchylane otwierane pod kątem 180 stopni, C – drzwi przesuwne
Rysunek 30. Zasady sytuowania drzwi w przestrzeni korytarza w sposób niezagrażający użytkownikom. A – drzwi uchylne sytuowane we wnękach, B – drzwi uchylane otwierane pod kątem 180 stopni, C – drzwi przesuwne [rys. Natalia Ratajczak-Szponik, na podstawie www.eph-barrierefreiheit.de – dostęp: 2018 styczeń].

4.2.3.2. Wejścia do pomieszczeń ogólnodostępnych oraz drzwi, które znajdują się na trasach ewakuacyjnych (m.in. pomiędzy różnymi strefami przeciwpożarowymi lub do klatek schodowych), wyróżniają się na tle otoczenia [patrz: rysunek 31 i 32], są łatwe w obsłudze (lekkie otwieranie) i mają odpowiednią formę, wymiar i elementy budowy (klamki, uchwyty, przeszklenia, materiał).

Przykłady wyróżnienia drzwi na tle ściany: A – zmiana barwy drzwi, B – zmiana barwy ościeżnicy, C – dodanie akcentu kolorystycznego w formie pionowego pasa przy drzwiach (może na nim być umieszczona dodatkowo informacja)
Rysunek 31. Przykłady wyróżnienia drzwi na tle ściany: A – zmiana barwy drzwi, B – zmiana barwy ościeżnicy, C – dodanie akcentu kolorystycznego w formie pionowego pasa przy drzwiach (może na nim być umieszczona dodatkowo informacja) [rys. Natalia Ratajczak-Szponik]
Przykłady wyróżnienia drzwi na tle ściany
Rysunek 32. Przykłady wyróżnienia drzwi na tle ściany [od lewej: SOSW w Koninie – fot. Katarzyna Guratowska, SP w Dobrzeniu – fot. Katarzyna Guratowska, SP 16 w Gdyn– – fot. Marek Wysocki, SOSW w Koszalinie – fot. Katarzyna Guyratowska]

4.2.3.3. Minimalna szerokość drzwi w świetle przejścia wynosi 90 cm [RMI WTB, § 75., ust. 2.], przy czym w przypadku drzwi przeciwpożarowych wymiar ten będzie ulegał zwiększeniu. W przypadku drzwi dwuskrzydłowych wymiar ten odnosi się do skrzydła drzwiowego użytkowanego na co dzień, tzw. skrzydła aktywnego.

4.2.3.4. Drzwi są łatwe do otwierania zarówno przez użytkowników wózków, osoby słabsze fizycznie, np. dzieci w wieku wczesnoszkolnym i OzN kończyn górnych. Maksymalna siła, jakiej trzeba użyć przy obsłudze drzwi, wynosi 10 N.

4.2.3.5. Przed drzwiami zapewniona jest powierzchnia manewrowa30 nie mniejsza niż 150 x 150 cm.

4.2.3.6. Odległość najbliższej przegrody od strony klamki wynosi nie mniej niż 60 cm, tak aby można było swobodnie podjechać wózkiem i otworzyć drzwi bez konieczności wycofywania się31 [patrz: rysunek 33]. W sytuacjach, gdy odległość ta nie jest zapewniona (mniej niż 60 cm), należy zmienić kierunek otwierania drzwi lub zastosować przyciski automatycznego otwierania zgodnie z rysunkiem 34.
Dostęp do drzwi umożliwiający ich samodzielne otwarcie
Rysunek 33. Dostęp do drzwi umożliwiający ich samodzielne otwarcie [rys. Marek Wysocki na podstawie Standardy Dostępności CPU PG, 2022, karta nr 12]
4.2.3.7. Elementy samozamykające mają możliwość regulacji, co pozwala na dopasowanie ich do miejsca i takich czynników jak np. efekt tarcia spowodowany zawiasami, zamkami czy uszczelkami32.

4.2.3.8. W szczególnych sytuacjach instaluje się przyciski otwierające zbyt ciężkie drzwi przeciwpożarowe [patrz: rysunek 34]. Wymaga to jednak uzgodnień ze służbami przeciwpożarowymi, jakie parametry powinny spełniać przyciski do czasowego otwarcia drzwi na drogach ewakuacyjnych.

Lokalizacja przycisku otwierającego zbyt ciężkie drzwi lub drzwi p-pożarowe
Rysunek 34. Lokalizacja przycisku otwierającego zbyt ciężkie drzwi lub drzwi p-pożarowe [rys. Marek Wysocki na podstawie Standardy Dostępności CPU PG, 2022, karta nr 12]

4.2.3.9. Stosuje się właściwe urządzenia otwierające. Zasady kształtowania uchwytów i klamek omówiono przy drzwiach wejściowych w punkcie 3.2.4.12.

4.3. Informacja wizualna i dotykowa

4.3.1. Na terenie całego budynku stosowane są rozwiązania o charakterze informacyjnym, pozwalające użytkownikom odnaleźć się w przestrzeni szkolnej oraz ułatwiające poruszanie się w infrastrukturze znajdującej się na terenie szkoły. Oznaczenia dostosowane są m.in. do potrzeb osób słabowidzących, mających problemy z koncentracją lub potrzebujących spójnych i czytelnych informacji.

4.3.2. W szkole, w strefie wejścia znajduje się informacja o rozkładzie pomieszczeń w formie wizualnej i dotykowej lub głosowej (zgodnie z zapisem ustawy). Zapewnienie informacji dla osób niewidomych uznaje się za spełnione, w przypadku gdy:

    1. zapewniono dostęp do planu tyflograficznego (stacjonarnego lub drukowanego),
    2. zapewniono dostęp do informacji głosowej na mobilne urządzenie poprzez skanowanie QR kodu lub etykiety RFID.


4.3.3. Numeracja i opisy pomieszczeń (nie dotyczy pomieszczeń technicznych) są czytelne zarówno wzrokowo, jak i dotykowo (na przykład za pomocą druku wypukłego i/lub w alfabecie Braille’a).

4.3.4. Oznaczenia wizualne są pisane w sposób kontrastowy nie mniejszy niż 50% LRV (na przykład: granatową lub czarną czcionką na białym tle), czcionką bezszeryfową, odpowiednio dużą (co najmniej rozmiar 36), umieszczoną na wysokości 120-160 cm na skrzydle drzwiowym lub obok drzwi po stronie klamki, 5-10 cm od ościeżnicy [patrz: rysunek 35].

Przykłady oznaczeń wizualnych i dotykowych na powierzchni pionowej
Rysunek 35. Przykłady oznaczeń wizualnych i dotykowych na powierzchni pionowej [od lewej: SP w Dobrzeniu, SP 37 w Gdańsku, SPS w Wieluniu – fot. Katarzyna Guratowska]

4.3.5. W obrębie korytarzy stosuje się informację kierunkową (połączenie informacji ze strzałkami).

4.3.6. Oznaczenia wizualne są spójne w całym obiekcie i zgodne z przyjętym w szkole systemem identyfikacji wizualnej, opartym o powszechnie stosowane piktogramy, np. w normie ISO 7001. W szkołach specjalnych dopuszcza się stosowanie dodatkowych oznaczeń zgodnych z systemem AAC przyjętym w szkole.

4.3.7. Montuje się pochylone (pod kątem 30-60˚) listwy na wysokości klamki, tj. ok. 110 m, obok drzwi po stronie klamki, 5-10 cm od ościeżnicy, co zdecydowanie ułatwia odnalezienie informacji osobom niewidomym i słabowidzącym [patrz: rysunek 36 i 37]. Na listwie umieszcza się:

  1. informacje w alfabecie Braille’a,
  2. b. informacje w piśmie dotykowym lub szpilkowym (typ Kleina),
  3. miejsce na QR kod lub etykietę RFID [patrz: rysunek 36].
Pochylone listwy informacyjne i ich rozmieszczenie.
Rysunek 36. Pochylone listwy informacyjne i ich rozmieszczenie. SP 16 w Gdyni [fot. Katarzyna Tomporowska, po prawej fot. Marek Wysocki]
4.3.8. Dopuszcza się oznaczenia dotykowe na płaszczyznach pionowych umieszczone na drzwiach lub ścianach po stronie klamki, na wysokości minimum 120 cm (dół tabliczki) i maksymalnie 160 cm (góra tabliczki), w odległości 5-10 cm od ościeżnicy drzwi (pomiar od krawędzi ościeżnicy do bliżej położonej krawędzi tabliczki)33 [patrz: rysunek 35].
Rozmieszczenie dotykowych paneli informacyjnych
Rysunek 37. Rozmieszczenie dotykowych paneli informacyjnych [rys. Marek Wysocki na podstawie Standardy Dostępności CPU PG, 2022, karta nr 12]

4.3.9. W strefie komunikacyjnej zapewnione są różne formy pomocy w poruszaniu się OzN:

  1. stosowane są rozwiązania w formie różnych faktur i materiałów umieszczanych na posadzkach lub ścianach – zmieniająca się struktura, rodzaj materiału, kształty czy symbole mogą sygnalizować rodzaj pomieszczeń lub przekazywać pożądane przez projektanta informacje34,
  2. ściany korytarzy są “sensoryczne” lub na ich fragmentach umieszczone są pasy o odmiennej fakturze lub materiale – pasy takie usytuowane są na wysokości od 90 do 120 cm od podłogi (w zasięgu dotyku ręki)
    i mogą wspomagać orientację w przestrzeni korytarza35,
  3. faktury stosowane są na posadzkach i sytuowane w charakterystycznych miejscach takich jak: zmiana kierunku, przecinanie się tras, zmiana poziomów przy wejściach do pomieszczeń – mogą one mieć formę ścieżek orientacji (FON) lub możliwe jest stosowanie różnych materiałów, np. drewno, lastriko i PCV.
4.3.10. Informacja dotykowa zlokalizowana jest na poręczach mocowanych wzdłuż korytarzy [patrz: rysunek 38] np. w formie wypukłych piktogramów lub opisów w alfabecie Braille’a. Określa ona np. bliskość otworów drzwiowych, zmianę kierunku przejścia, zbliżanie się do różnic w poziomach terenu lub inne komunikaty.36 Na świecie spotykane są też rozwiązania, w których poręcze są kształtowane w taki sposób, aby pomóc dzieciom w nauce poruszania się lub ułatwić im lokalizacje poszczególnych miejsc poprzez nadawanie różnych form poręczy lub wprowadzaniu na niej dodatkowych elementów, które np. wydają dźwięki37.
Informacje dotykowe i ukształtowanie poręczy przyściennej może wskazywać osobom niewidomym drogę ewakuacji lub lokalizację przycisków do uruchamiania sygnalizacji alarmowej lub umiejscowienie sprzętu gaśniczego
Rysunek 38. Informacje dotykowe i ukształtowanie poręczy przyściennej może wskazywać osobom niewidomym drogę ewakuacji lub lokalizację przycisków do uruchamiania sygnalizacji alarmowej lub umiejscowienie sprzętu gaśniczego [źródło: Wysocki M., 2010, s. 159]

4.4. Oświetlenie komunikacji poziomej

4.4.1. Zapewnia się dostęp bezpośredniego światła naturalnego do przestrzeni korytarzy.

4.4.2. Okna, świetliki lub szklane płaszczyzny, które bezpośrednio wpuszczają światło słoneczne, rozmieszczone są równomierne na ścianach bocznych bądź w płaszczyźnie dachu, gdyż przy takim rozwiązaniu nie tworzą się kontrasty świetlne (nie powstają strefy ciemne i jasne).

4.4.3. Wprowadza się światło naturalne pośrednio za pomocą przeszkleń w ścianie między pomieszczeniami a korytarzami lub poprzez zastosowanie drzwi z elementami transparentnymi38.

4.4.4. Nie stosuje się ciemnych korytarzy zakończonych przeszkleniem.

4.4.5. W celu ograniczenia oślepienia światłem dziennym, a także przegrzania w upalne dni, w oknach stosuje się rolety, przesłony zewnętrzne, szyby antyrefleksyjne lub inne rozwiązania ograniczające dostęp promieni światła do przestrzeni korytarza.

4.4.6. Światło sztuczne jest rozproszone i rozmieszczone równomiernie w całej przestrzeni korytarza, w celu zlikwidowania cieni i kontrastów świetlnych39. Jest to szczególnie ważne w przypadku przestrzeni komunikacyjnych, w których nie zapewniono dostępu do światła dziennego.

4.4.7. Sztuczne oświetlenie stosowane jest w taki sposób, aby źródła światła podkreślały kierunek przebiegu korytarza.

4.4.8. Do oświetlenia ciągów komunikacyjnych – korytarzy stosowane są żarówki LED (lub inne o porównywalnych lub lepszych parametrach i właściwościach).

4.4.9. Zainstalowane oświetlenie jest zgodne z regulacjami określonymi w polskiej normie PN-EN 12464-1 i potwierdzone atestem lub certyfikatem sporządzonym przez specjalistę.

4.4.10. Dla ciągów komunikacyjnych i korytarzy natężenie oświetlenia wynosi minimum 100 lx.

4.5. Akustyka komunikacji poziomej

4.5.1. W placówce funkcjonuje system sygnalizujący natężenie nadmiernego hałasu (tzw. elektroniczne uszy) [patrz: rysunek 39].

Elektroniczne ucho „hałasomierz”
Rysunek 39. Elektroniczne ucho „hałasomierz” [fot. Marek Wysocki]

4.5.2. Powyższe urządzenia zainstalowane są na korytarzach na każdej kondygnacji.

4.5.3. Inwestycji montażu hałasomierzy towarzyszą działania edukacyjne, dotyczące wpływu hałasu na funkcjonowanie uczniów, oraz informacja o sposobie funkcjonowania urządzeń.

4.5.4. W szkole wprowadzono (lub minimum przetestowano) funkcjonowanie tzw. cichych lub bezstresowych dzwonków.

4.5.5. Na korytarzach oraz klatkach schodowych stosuje się rozwiązania poprawiające komfort akustyczny, pozwalające dla parametru „chłonność akustyczna” osiągnąć wartości określone w normie PN-B-02151-4:2015-06.

4.5.6. Na korytarzach, zgodnie z parametrami określonymi w punkcie 6.10.3., wydzielone są strefy relaksu.

Bibliografia

  1. E. Kuryłowicz, P. Johnni, C. Thuresson, Projektowanie uniwersalne. Sztokholm miasto dla wszystkich. Uwarunkowania architektoniczne kształtowania otoczenia wybudowanego przyjaznego dla osób niepełnosprawnych. Wytyczne tworzenia dostępnego i funkcjonalnego otoczenia zewnętrznego, Stowarzyszenie Przyjaciół Integracji, Warszawa 2005, s. 90-91.
  2. Building for Everyone. A Universal Design Approach. Booklet 2 – Entrances and horizontal circulation…, op. cit., s. 30-31.
  3. Building for Everyone. A Universal Design Approach. Booklet 2 – Entrances and horizontal circulation…, op. cit., s. 30-31.
  4. E. Kuryłowicz, P. Johnni, C. Thuresson,Projektowanie uniwersalne…, op. cit., s. 98.
  5. N.Ratajczak-Szponik, Dostosowanie polskich szkół z początku XXI wieku do potrzeb dzieci z niepełno sprawnościami…, op. cit., s. 290.
  6. E. Kuryłowicz, P. Johnni, C. Thuresson, Projektowanie uniwersalne…, op. cit., s. 99.
  7. P. McKevitt, Improving the Accessibility…, op. cit.
  8. K. Jaranowska, Obiekty oświaty…, op. cit., s. 137
  9. E. Kuryłowicz, P. Johnni, C. Thuresson, Projektowanie uniwersalne…, op. cit., s. 99-100.
  10. Powierzchnia manewrowa jest to przestrzeń potrzebna do obrotu wózkiem o kąt 180 stopni. Minimalny wymiar powierzchni wynosi 150×150 cm.
  11. M. Wysocki, Standardy Dostępności CPU, Karta nr 12.
  12. Building for Everyone. A Universal Design Approach. Booklet 2 – Entrances…,
  13. Zgodnie z minimum określonym w Załącznik nr 2. Standardy dostępności dla polityki spójności 2014-2020 do Wytycznych w zakresie realizacji zasady równości szans i niedyskryminacji, w tym dostępności dla osób z niepełnosprawnościami oraz zasady równości szans kobiet i mężczyzn w ramach funduszy unijnych na lata 2014-2020, Standard edukacyjny, str.21.
  14. N.Ratajczak-Szponik, Dostosowanie polskich szkół z początku XXI wieku do potrzeb dzieci z niepełnosprawnościami…, op. cit., s. 291.
  15. E. Kuryłowicz, P. Johnni, C. Thuresson, Projektowanie uniwersalne…, op. cit., s. 99.
  16. E. Kuryłowicz, P. Johnni, C. Thuresson, Projektowanie uniwersalne…, op. cit., s. 99.
  17. N.Ratajczak-Szponik, Dostosowanie polskich szkół z początku XXI wieku do potrzeb dzieci z niepełnosprawnościami…, op. cit., s. 111.
  18. N.Ratajczak-Szponik, Dostosowanie polskich szkół z początku XXI wieku do potrzeb dzieci z niepełno sprawnościami…, op. cit., s. 291.
  19. N.Ratajczak-Szponik, Dostosowanie polskich szkół z początku XXI wieku do potrzeb dzieci z niepełno sprawnościami…, op. cit., s. 291.